روشن است كه شر در مقابل خیر است؛ خير در مورد ما انسان‌ها به چيزي گفته مي شود كه با وجود ما هماهنگ بوده، مايه پیشرفت و بهره مندي و منفعت ما شود. در نتيجه شر چيزي است كه ناهماهنگ با وجود ما باشد. مايه ضرر و نقصان و زيان ما گردد؛

*****************

شر امر وجودي نيست، بلكه به نوعي نبود يا منشا نبودي است؛ مثلا كوري، نبود بينايي است.
ناداني، نبود دانايي است. فقر ، نبود دارايي است. موجودات شر موجوداتي هستند كه منشا فقدان مي گردند؛ مثلا گزندگان با گزيدن سبب از دست دادن سلامتي و مرگ مي شوند و گرنه شر به معناي چيزي كه در خارج وجود داشته باشد، بي معنا است. بنا براين، شر چيزي نيست تا مخلوق باشد و نياز به خالق داشته باشد.

****************

علت آفرینش عالم به خیر و شر
اما مي توان پرسيد فارغ از اين كه آنچه وجود دارد، چيست و چه نام و عنواني دارد، چرا خداوند عالم را به گونه اي آفريد كه چنين مشكلات و نابساماني هايي در آن وجود داشته باشد؟ قبول داريم كه شر در عالم نيست؛ اما يقينا برخي عوامل هستند كه مانع بهره مندي ما از همه خيرها و خوبي ها هستند؛ مانند: بيماري ها و يا حيوانات درنده يا حوادث ناگوار طبيعي مانند سيل و زلزله و ... چرا اين ها در عالم قرار گرفت و خداوند، عالم را خالي از بدبختي ها و مشكلات و موانع خوشبختي خلق نكرد؟
در پاسخ مي گوييم: اگر اين گونه امور شر محسوب گردند، بايد ببينيم كه اين گونه امور حقيقتا چيستند؛ آيا اين شرور كاملا شر هستند يا به نوعي خير هم محسوب مي شوند ؟

← تقسیم خیر و شر در عالم
در عالم شر مطلق وجود ندارد، زيرا بر حسب فرض خير و شر بر سه گونه است:
أ) خير مطلق كه هيچ گونه بدي در آن راه ندارد، مانند خداوند كه خير مطلق است.
ب) شر مطلق كه هيچ گونه جهت مثبتي در آن وجود ندارد .
ج) خير و شر نسبي كه بين دو قسم بالا است.

****************

این برنامه حاوی سخنانی از امامان درباره خیر و شر می باشد.

****************

لطفا درج نظر فراموش نشود.

*************

با آرزوی خیر برای شما

گروه پارمیس