موارد مصرف اتوسوکسیمید
اتوسوكسيميد دردرمان صرع غايب (كوچك) به كار مي‌رود.
مکانیسم اثر اتوسوکسیمید
به نظر مي‌رسد كه اتوكسيميد با كاهش جريان كلسيمي خاص در سلولهاي عصبي تالاموس، اثر اختصاصي خود را بر صرع كوچك اعمال مي‌كند.
فارماکوکینتیک اتوسوکسیمید
اين دارو به طور كامل و سريع از دستگاه گوارش جذب مي‌شود. در كبد متابوليزه شده و از كليه‌ها دفع مي‌شود. اين دارو به پروتئين‌هاي پلاسما پيوند نمي‌يابد. نيمه عمر دارو در بزرگسالان 60-56 ساعت و در كودكان 36-30 ساعت است.
عوارض جانبی اتوسوکسیمید
اختلالات گوارشي ،‌ كاهش وزن، خواب آلودگي، گيجي، عدم تعادل، ديسكينزي، سكسكه، ترس از نور، سردرد و افسردگي از عوارض جانبي دارو هستند.
تداخل‌هاي دارويي: ايزونيازيد غلظت پلاسمايي اتوسوكسيميد را افزايش مي‌دهد و در نتيجه احتمال سميت با اين دارو را زياد مي‌كند. داروهاي ضد افسردگي و ضد جنون با كاهش آستانه تشنج اثر ضد تشنجي اين دارو را كاهش مي‌دهند، مصرف همزمان اين دارو با هالوپريدول، ممكن است سبب تغيير الگو و يا دفعات بروز حملات تشنجي گردد.
هشدار ها اتوسوکسیمید
. در موار نارسايي كبدي و كليوي، پورفيري و اختلالات خوني بايد با احتياط فراوان مصرف شود.
2. شمارش تام سلول‌هاي خون، (از جمله پلاكت) در فواصل منظم در طول درمان توصيه مي‌شود.
3. مصرف دارو بايد به تدريج قطع شود تا احتمال بروز حملات صرعي كاهش يابد.
توصیه های دارویی اتوسوکسیمید
. دوره درمان با اين دارو بايد كامل شود.
2. در صورت فراموش شدن يك نوبت مصرف دارو، در صورتي كه تا زمان مصرف نوبت بعدي كمتر از 4 ساعت باقيمانده باشد،از مصرف مقدار فراموش شده بايد خودداري گردد و مقدار مصرف بعدي نيز نبايد دو برابر شود.
3. به منظور بررسي پيشرفت درمان. مراجعه منظم به پزشك ضروري است.
4. قبل از قطع مصرف دارو، مراجعه به پزشك ضروري است.
5. به علت بروز خواب آلودگي، هنگام رانندگي يا كار با ماشين آلاتي كه نياز به هوشياري دارند، بابد احتياط نمود.
6. در صورت نيز به هرگونه عمل جراحي و دندانپزشكي، پزشك بايد از مصرف دارو مطلع گردد.