قانون طلایی شماره 1:تغییر تفکر

تو همانی که می اندیشی.اگر شما فکر می کنید که ثروتمند می شوید حتما ثروتمند خواهید شدواگر فکر کنید فقیر باقی می مانید حتما فقیر خواهید ماند.واما،چرا اکثر مردم دنیا،وضعیت مالی خوبی ندارند؟بعضی از آنها به شرایط فعلی خود راضی هستند وباگذشت زمان وبوجود آمدن تورم وکهنه شدن ابزارهای فعلی،درتنگنای مالی قرار می گیرند وتازه متوجه می شوند که چه اشتباهی مرتکب شده اند وجبران این خطا بسیار سخت است چرا که آنها به اسلحه روز مسلح نیستند واز زمان عقب مانده اند.

گروه دوم:کسانی هستند که خود باوری ندارند وخود را مستحق نمی دانند از اینرو کوتاه می آیند ودست به هیچ اقدامی نمی زنند.آنها متوجه جایگاه رفیع انسانی خود، نیستند و به حداقل ها راضی بوده وبا دست خود،خودرابه هلاکت می اندازند.این افراد را باید متوجه ساخت وتوانایی آنها را به خودشان گوشزد کرد.

گروه سوم:که گروه بزرگی هم هستند دچار سوء تفاهم شده اند.آنها مال دنیا را با دلبستگی به مال دنیا اشتباهی گرفته اند.درهیچ دین وآیینی،مال دنیا نکوهش نشده است وخداوند دنیا را برای زندگی ولذت بردن خلق کرده است ودرتمام کتب آسمانی هم،به آنها اشاره میکند.درقرآن کریم،کتاب آسمانی ما،خداوند انسانها را به کسب روزی حلال دعوت می کند واز آنها می خواهد از درآمد و دارایی خود به همنوعان خودشان ببخشند.

 ثروت ودارایی،نوکری بسیار خوب واربابی بسیار بد است.پس می توان برای رشد وارتقاء خود از آن کمک گرفت.رشد اقتصادی و رفاه جامعه در گرو داشتن فکری اقتصادی وسازنده است و این باور می تواند یک جامعه رابسازد وارتقاء دهد.از طرفی دل بستن به مال دنیا،انسان را ازرسیدن به عالم معنویات باز می دارد و او را اسیر و برده می سازد.

لازم است خود را فردی لایق،توانمند  وتوانگر بدانیم و نقاط قوت و مثبت خود را شناسایی کرده  وروی آنها سرمایه گذاری کنیم و همچنین نقاط ضعف خود را پیدا کرده و آنرا پوشش دهیم.اعتماد به نفس وعزت نفس خود را ارتقاء داده و باور کنیم که ما به عنوان جانشین خداوند برروی زمین،لیاقتی بیشتر از یک زندگی معمولی داریم.هرگز دل به دنیا نبندیم و اسیر هوی وهوس نشویم بلکه سعی وتلاش کنیم که از راههای مشروع،معقول،قانونی وبدون استرس و اضطراب به کسب روزی حلال بپردازیم