دیگوکسین : گلیکوزید قلبی
این دارو با پیشگیری از خروج یون کلسیم از سلول های قلبی باعث افزایش قدرت انقباضی قلب شده و دارای اثر اینو تروپ مثبت (افزایش دهنده ی قدرت انقباضی قلب ) و کرنو تروپ منفی (کاهش دهنده ی خونرسانی کرونری ) است و به صورت قرص های 25/0 و آمپول های 5/0 میلی گرم در 2 میلی لیتر موجود است
این دارو باعث افزایش زمان هدایت پذیری در گره دهلیزی بطنی و پاسخ ناپذیری آن می شود در نتیجه سرعت انتقال ایمپالس ها را به بطن ها را کاهش داده و لذا حفرات زمان بیشتری را برای پر شدن پیدا می کنند.
دیگوکسین یکی از ارکان اصلی درمان CHF  بوده و در تاکی آریتمی های بالای گره دهلیزی بطنی مثل فیبریلاسیون دهلیزی با پاسخ بطنی زیاد و PAT  نیز استفاده می شود .
سطح درمانی دیگوکسین 5/0 تا 2 میکرو گرم در میلی لیتر است و در صورت افزایش سطح سرمی به دو برابر حد استاندارد مسمومیت با دیگوکسین اتفاق می افتد.
دیگوکسن از کلیه دفع می شود و دفع آن رابطه مستقیمی با کلیرانس کراتینین دارد
 
 
هشدار : تجویز دیگوکسین در موارد برادی کاردی ، بلوک گره دهلیزی بطنی و
 سندرم ولف پارکینسون وایت ممنوع است
 
 
Clinical Point
 
1-      قبل از تجویز دیگوکسین باید نبض بیمار کنترل شود در صورت برادی کاردی (ریت کمتر از 60 ) نباید دارو داده شود
2-   شایعرین آریتمی حاصل از مسمومیت با دیگوکسین فیبریلاسیون دهلیزی معمولا با پاسخ بطنی کم است
3-شایعترین علامت مسمومیت با دیگوکسین تهوع و استفراغ و اختصاصی ترین علامت دیدن هاله در اطراف نور می باشد
4- در بیماران دچار هایپو کالمی خطر مسمومیت با دیگوکسین بسیار زیاد است این مورد به ویژه در بیمارانی که چار CHF بوده و همزمان با دیگوکسین یک داروی دیورتیک نظیر لازیکس مصرف می کنند دیده می شوند به همین دلیل اغلب به بیمار توصیه می شود که ار رژیم حاوی پتاسیم (پرتقال ، مز ، برگه زرد آلو و.. ) استفاده کند همچنین معمولا از بیمار خواسته می شود هفته ای یک یا دو بار دارو را مصرف نکند .
5- در موارد AF  در صورتی که بعد از تجویز دیگوگسین پاسخ بطنی بیمار بیشتر شد باید به و احتمال وجودWPW شک کرد
6-   در صورت مسمومیت با دیگوکسین بلافاصله دارو قطع شده و در صورت مسمومیت شدید از فنی توئین به عنوان آنتی دوت استفاده شده و در صورت وجود هیپو کالمی به سرعت اصلاح شده و از لیدوکایین و پروکایین آمید جهت کنترل آریتمی های حاصل استفاده می شود
 
 پرتکل دیژیتالیزه کردن سریع
برای دیژیتالیزه کردن سریع، بیمار باید یک میلی گرم از دارو را در طی 24 ساعت دریافت کند . برای این منظور معمولا ابتدا یک آمپول را با 8 سی سی دکستروز 5 0/0 رقیق می کنیم و 5 سی سی(25/0 میلی گرم ) از آن را به صورت داخل وریدی آهسته با کنترل نبض  تجویز می کنیم و بعد از 15 دقیقه 5/2 سی سی(125/0 میلی گرم ) دیگر را تجویز می کنیم و مجددا بعد از 15 دقیقه 5/2 سی سی باقی مانده را تجویز می کنیم سپس یک آمپول دیگر را به روش فوق اماده نموده و هر 6 ساعت 5/2 سی سی از آن را تجویز می کنیم